Home CitylifeΣυνεντεύξεις Λάρισα – Μεξικό: Ένα ταξίδι γεμάτο εμπειρίες για το Λαρισαίο επιχειρηματία!

Λάρισα – Μεξικό: Ένα ταξίδι γεμάτο εμπειρίες για το Λαρισαίο επιχειρηματία!

by larisaevents
A+A-
Reset

Συναντήσαμε τον κ. Γκισάκη για την πρώτη του συνέντευξη στο larisaevents.gr με αφορμή το πρόσφατο ταξίδι του από τη Λάρισα, όπου ζει και δραστηριοποιείται τα τελευταία χρόνια, στο Μεξικό. Δέχτηκε αμέσως την πρόταση μας και όταν μιλήσαμε για το που θα γίνει η συνέντευξη μας απάντησε “στο γραφείο μου”… εννοώντας “το πεζοδρόμιο” μιας και αυτό διατηρεί ως γραφείο από το 2008 που επέστρεψε στη Λάρισα μετά από τη 10ετή απουσία του για σπουδές.

Ο Δημήτρης, που από τη πρώτη στιγμή μας ζήτησε να μιλάμε στον ενικό, είναι ένας νεαρός επιχειρηματίας-παράδειγμα προς μίμηση στο χώρο του, όχι μόνο για το Θεσσαλικό κάμπο αλλά και για όλη την Ελλάδα. Απόφοιτος της Νομικής Σχολής, οικονομολόγος και πολιτικός επιστήμονας, αψήφησε τις σπουδές του για να ασχοληθεί με το εμπόριο και συγκεκριμένα με την αγορά καλλυντικών και προϊόντων ομορφιάς.

Δημήτρης Γκισάκης: Το Μεξικό είναι ο νέος επιχειρηματικός προορισμός

Συζητώντας μαζί του χαίρεσαι να τον ακούς και να ανταλλάσσεις γνώσεις και απόψεις για πολλά θέματα. Αυτοδημιούργητος, κατάφερε να πάρει μια πολύ γνωστή οικογενειακή επιχείρηση καλλυντικών εδώ και 40 χρόνια στην Ελλάδα και όχι μόνο να τη διατηρήσει αλλά να δημιουργήσει μέσα σε 5 μόλις χρόνια αλλά 4 ισχυρά beauty brand names. Με αυτό τον τρόπο, ο όμιλος GBG (Gkisakis Beauty Group) αποτελεί σήμερα ένα πρότυπο εταιρείας στο χώρο των καλλυντικών.

Πως και αποφασίσατε να επισκεφτείτε το Mexico City και όχι κάποια άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα για τα επιχειρηματικά σας σχέδια;

Γενικά έχω την άποψη ότι το εμπόριο δεν έχει σύνορα, δεν έχει όρια και φραγμούς. Επιπλέον πάντοτε “πάω όπου με ψάχνουν και βρίσκω όσους με χάνουν”. Για να γίνω πιο κατανοητός, συζητάω πάντα με ανθρώπους οι οποίοι  με ψάχνουν για να αναπτύξουν την δική τους επιχείρηση καλλυντικών όπου και αν αυτοί βρίσκονται στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο. Πόσο μάλλον αν πρόκειται για φίλους και γνωστούς τους οποίους έχω να δω χρόνια και με αφορμή το franchise BEAUTY FREE μου δίνεται η ευκαιρία να τους ξανασυναντήσω.

 

Συγκεκριμένα, για το Μεξικό δέχτηκα μια πρόταση από επιχειρηματία που δραστηριοποιείται εκεί τα τελευταία 4 χρόνια, προκειμένου να πάω για να αφουγκραστώ την αγορά και να τον συμβουλέψω αν μπορεί να ευδοκιμήσει ένα μοντέλο καταστημάτων καλλυντικών σαν το BEAUTY FREE εκεί. Η αλήθεια είναι ότι δε το σκέφτηκα και πολύ, καθώς μέσα σε μόλις μια εβδομάδα πήρα την απόφαση να πάω στο Μεξικό και ταυτόχρονα να κλέψω και 3-4 ημέρες για διακοπές στην Μεξικανική Καλιφόρνια (Baja California) αλλά και λίγες ακόμα ημέρες για να επισκεφτώ μουσεία και άλλους τουριστικούς προορισμούς στη γύρω περιοχή από το Mexico City.

Η οικονομία του Μεξικού δεν βασίζεται πλέον μόνο στο πετρέλαιο αλλά και στη βιομηχανία αυτοκινήτων, ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών συσκευών με αποτέλεσμα το Μεξικό να έχει ξεπεράσει πολλές χώρες με αναδυόμενες αγορές, όπως είναι η Κίνα, η Ινδία και η Ρωσία. Πλέον σήμερα έχει φτάσει στο σημείο να αποτελεί ένα οικονομικό κολοσσό και να φιλοξενεί μέχρι και τον πλουσιότερο άνθρωπο στον πλανήτη και μεγιστάνα των τηλεπικοινωνιών, Carlos Slim.

Σε αυτή την τεράστια αγορά δέχτηκα μια πρόταση να επενδύσω μελλοντικά, πάντοτε στο τομέα των καλλυντικών, όπου και διαπίστωσα ότι βρίσκεται πολλά χρόνια ακόμη πίσω, με μηδενικό ανταγωνισμό και φυσικά με πολύ έδαφος για νέες επιτυχημένες προτάσεις οι οποίες είναι βασισμένες στις καταναλωτικές συνήθειες των γυναικών παγκοσμίως.

Περιγράψατε μας πως είναι η ζωή στο Μεξικό, οι άνθρωποι και η καθημερινότητα. Γενικά είναι μια πόλη ασφαλής ή μαστίζεται από εγκληματικότητα όπως πολλές φορές αναφέρεται;

Καμία σχέση με ότι περίμενα να συναντήσω και με την εικόνα που είχα από τις ταινίες που έβλεπα και τα νέα στο διαδίκτυο. Στο Μεξικό των 130 εκατομμυρίων οι άνθρωποι που συνάντησα και μίλησα μαζί τους ήταν όλοι τους φιλικοί και φιλόξενοι. Δεν φοβήθηκα ούτε μια στιγμή καθώς από την πρώτη κιόλας ημέρα με κέρδιζαν με το χαμόγελο και τον αυθορμητισμό τους. Ιδιαίτερα δε, με όσους συνομιλούσα και τους έλεγα ότι είμαι από την Ελλάδα μόνο καλά πράγματα είχαν να μου πουν και όλοι τους είχαν ως όνειρο ζωής να επισκεφτούν τα ελληνικά νησιά.

Το Mexico City, η πρωτεύουσα του Μεξικού και ο τόπος διαμονής μου κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μου, μοιάζει με μια τυπική πρωτεύουσα της Ευρώπης. “Ο όρος Παγκοσμιοποίηση έχει μπει για τα καλά και στην ζωή των Μεξικανών.” Ουρανοξύστες στο κέντρο της πόλης, τεράστια συγκροτήματα πολυκατοικιών, πολυκαταστήματα, μεγάλα εμπορικά κέντρα, ελικοδρόμια στις ταράτσες των μεγάλων κτιρίων… νομίζεις ότι βρίσκεσαι κάπου αλλού και όχι στο Μεξικό που έχεις στο μυαλό σου με τις πολύχρωμες φαβέλες και τα σπίτια «παράγκες». Σίγουρα υπάρχουν και αυτά αλλά όχι στο κέντρο όπου χτυπά η καρδιά της οικονομίας και του εμπορίου. Αρκετές φορές όμως νόμιζα ότι βρισκόμουν στην Κωνσταντινούπολη καθώς το μέγεθος της πόλης από πληθυσμιακής, οικονομικής και εμπορικής πλευράς μπορεί κάλλιστα να συγκριθεί με αυτό της πόλης της Τουρκίας.

 

Όσον αφορά την ασφάλεια στο Mexico City μπορώ να σας πω ότι τόσους αστυνομικούς, περιπολικά, καθώς και κινητούς σταθμούς αστυνομίας με κάμερες παντού δεν συνάντησα σε καμία πόλη του κόσμου απ’ όσες έχω επισκεφθεί. Η τόση αστυνόμευση που γρήγορα συνηθίζεται, οφείλεται στο γεγονός πως κατά την τελευταία δεκαετία που έχει αρχίσει ο «πόλεμος» της μεξικανικής κυβέρνησης εναντίον των καρτέλ ναρκωτικών οι νεκροί και οι αγνοούμενοι στη χώρα ξεπερνούν τους 200.000. Μόνο στο πρώτο εξάμηνο του 2017 έχουν καταγραφεί σχεδόν 15.000 δολοφονίες, αριθμός αυξημένος κατά 30% σε σύγκριση με την αντίστοιχη περσινή περίοδο.

Με λίγα λόγια το Μεξικό μπορεί να έχει τεράστια εγκληματικότητα, για εμένα όμως που έζησα στο κέντρο του 2 εβδομάδες μου έδωσε την εντύπωση ότι διατρέχει κανείς τους ίδιους κινδύνους με κάθε άλλη πρωτεύουσα του κόσμου. Δηλαδή, μπορείς να κινηθείς άφοβα ακόμη και με τα πόδια σε οποιονδήποτε πολυσύχναστο μέρος στο Mexico City, αρκεί όμως να ξέρεις σε ποιες περιοχές πρέπει να πας και τι ώρα, το ντύσιμό σου και το αυτοκίνητό σου να μην προκαλούν (όχι πλουσιοπάροχη αμφίεση, όπως ρολόι, χρυσαφικά, ακριβά ρούχα, τσάντες, κινητό στο χέρι κλπ). Το σημαντικότερο για να αισθάνεσαι ασφαλής στην πρώτη επίσκεψη σου εκεί, είναι να είσαι πάντα με κάποιο ντόπιο και φυσικά να μην προκαλείς με τη συμπεριφορά σου, όπου και αν βρίσκεσαι ό,τι και αν κάνεις.

Τι σας εντυπωσίασε περισσότερο στο Μεξικό;

Από τη Λάρισα των 130 χιλιάδων κατοίκων στο Μεξικό των 130 εκατομμυρίων …το πρώτο “σοκ” αρχικά το έπαθα με το που έφτασα στο αεροδρόμιο του Mexico City. Οι  πρώτοι άνθρωποι που συνάντησα στο χώρο αφίξεων στις 4 τα ξημερώματα, εντελώς τυχαία, ήταν μια Λαρισαία φοιτήτρια Ιατρικής, η Μόρφη, και ένας ακόμη φοιτητής Ιατρικής από τα Τρίκαλα, ο Νίκος. Νέοι επιστήμονες και οι 2, που αν και μόλις 20 χρονών ταξίδεψαν μόνοι τους και αυτοί 7.000 μίλια με προορισμό το Μεξικό, με αγάπη και μεράκι για την επιστήμη που υπηρετούν, προκειμένου να μείνουν ένα μήνα στη Λεόν του Μεξικού. Μόνο και μόνο για το θάρρος τους να ξεκινήσουν χωρίς να ξέρουν κανένα στο Μεξικό και χωρίς να τους περιμένει κανείς γνωστός τους καθώς και πως άφησαν τις διακοπές τους στην Ελλάδα καλοκαιριάτικα για χάρη των σπουδών τους, πιστεύω με βεβαιότητα πως θα διαπρέψουν και θα πρωταγωνιστήσουν στο μέλλον ως γιατροί και οι δυο.

Δεν ήταν, όμως, μόνο ένα πράγμα που με εντυπωσίασε στο Mexico City. Όσα έβλεπα στο Μεξικό με εντυπωσίασαν και φυσικά τα φωτογράφισα ως κάτι πρωτότυπο και παράξενο για εμένα. Όμορφα χρωματιστά σπίτια που το ίδιο το κράτος χρηματοδοτεί τους ιδιοκτήτες τους να τα βάψουν, πανέμορφα και καθαρά πάρκα, συνοικίες με παιδιά να παίζουν, άψογο μεξικάνικο φαγητό που καμία σχέση δεν έχει οπτικά και γευστικά με αυτό που μας σερβίρουν στην Ελλάδα σαν μεξικάνικο, αλλά και ένα έντονο πολιτιστικό στοιχείο.

Ένα από τα πράγματα που δεν θα ξεχάσω, επίσης, από το Μεξικό είναι ότι οι κάτοικοι εκεί  κρατούν τις παραδόσεις και τα έθιμα και έχουν την οικογένεια τους πάνω από όλα!

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η ανάπτυξη στο Μεξικό, η έντονη ανοικοδόμηση, τα έργα που γίνονται σε δρόμους και συνοικίες, παραπέμποντας με στην Ελλάδα του 1980. Αξιοσημείωτη είναι η μηδενική σχεδόν ανεργία στο Μεξικό (περίπου 3%), παρόλο που οι εργαζόμενοι εκεί δουλεύουν τις περισσότερες ώρες από όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους στον κόσμο και αμείβονται με τα λιγότερα χρήματα, πάρα ταύτα όλοι τους έχουν ένα πλατύ χαμόγελο. Ανυπομονούν μόνο για το πότε θα έρθει η Κυριακή για να δουν και να περάσουν ποιοτικό χρόνο με τις οικογένειες τους.

Αυτό όμως μου με εντυπωσίασε περισσότερο ήταν ότι παντού συναντούσα ένα λογότυπο με τέσσερα γράμματα: CDMX. Σε όλα τα κτίρια, στους δρόμους, στα φανάρια, σε ταξί και λεωφορεία, στα εστιατόρια, σε δημόσιες υπηρεσίες, τυπωμένο πάνω σε μπλουζάκια, παντού υπήρχε το σήμα CDMX. Οι Μεξικανοί κατάφεραν να κάνουν brand την πόλη τους και να τη διαφημίζουν με το καλύτερο τρόπο οπουδήποτε και αν βρίσκεσαι, κάτι αντίστοιχο με το «Αθήνα 2004» που είχαμε εμείς κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων, απλά σε μας κράτησε λίγους μόνο μήνες ενώ στο Μεξικό φαίνεται ότι θα κρατήσει για πάντα.

Συναντηθήκατε με άλλους Έλληνες στο Μεξικό; Και αν ναι πως είναι εκεί η Ελληνική Κοινότητα;

Στις 2 σχεδόν εβδομάδες μου έμεινα στο Μεξικό μου δόθηκε η ευκαιρία να συναντηθώ σχεδόν με 20 επιχειρηματίες που δραστηριοποιούνται κυρίως στον τομέα της ενέργειας, του εμπορίου αλλά και με ελάχιστους στο χώρο της εστίασης. Αν αναλογιστείτε πως η Ελληνική Κοινότητα στο Μεξικό είναι από τις μικρότερες που έχουμε στην ομογένεια, καθώς αριθμεί περίπου 1.500 Έλληνες, κατάφερα και συνάντησα πάρα πολλούς. Και αναφέρω από τις μικρότερες γιατί στις Η.Π.Α η Ελληνική Κοινότητα αριθμεί 1.200.000 Έλληνες, στην Αυστραλία 400.000, σχεδόν όσους και η Γερμανία, ο Καναδάς και το Ηνωμένο Βασίλειο από περίπου 215.000, η Νότια Αφρική 120.000 και η Ρωσία σχεδόν 100.000 Έλληνες.

 

Επισκέφτηκα και γευμάτισα στα δύο μοναδικά ελληνικά εστιατόρια του Mexico City, το «Mythos» και το «Ouzeria». Εκεί είχα την ευκαιρία να συναντήσω μερικούς ακόμη Έλληνες, όπου παρέα με ελληνικούς μεζέδες και καλό κρασί από την Ελλάδα πιο χαλαρά και σε φιλικό επίπεδο ανταλλάξαμε απόψεις και όνειρα για το μέλλον της επιχειρηματικότητας και των εξαγωγών ελληνικών προϊόντων στο Μεξικό.

Και σε αυτό το ταξίδι έκανα αρκετούς φίλους με τους οποίους εκτός του ότι ανανεώσαμε το ραντεβού μας στην Ελλάδα μου μετέφεραν και τη θέληση τους όταν επισκεφτώ ξανά το Μεξικό να τους συναντήσω, γεγονός το οποίο με ευχαρίστησε αφάνταστα. Ένα πράγμα, όμως, το οποίο διαπίστωσα όπου και αν πήγα στο Μεξικό είναι ότι “υπάρχουν πολλοί Φιλέλληνες, αρκεί όμως να τους προσεγγίσεις σωστά, πάντοτε με σεβασμό και τιμιότητα.”

 Είδαμε επισκεφτήκατε και την Πρεσβεία μας στο Μεξικό.

Πράγματι δεν γινόταν να μην επισκεφτώ την Πρεσβεία μας και να συναντηθώ με τον Πρόξενο μας. Και αυτό για δυο βασικούς λόγους, πρώτον γιατί ο Πρόξενος μας κ. Νικόλαος Βασιλάκης  είναι και παλιός συμφοιτητής μου από την πρώτη μου σχολή του τμήματός Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών τον οποίο είχα να συναντήσω αρκετά χρόνια. Δεύτερον γιατί πιστεύω ότι οποιοσδήποτε Έλληνας επιχειρηματίας ταξιδεύει κάπου για δουλειά, τουλάχιστον εκτός Ευρώπης, καλό θα είναι πριν αλλά και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του να συνομιλεί με τους ανθρώπους μας στις εκάστοτε πρεσβείες και να τους συμβουλεύετε πριν επιχειρήσει το οτιδήποτε.

 

Η συνάντηση του Δημήτρη Γκισάκη με τον Έλληνα πρόξενο κ. Νικόλαο Βασιλάκη

 

Ήταν μεγάλη τιμή και χαρά για εμένα να μοιραστώ με το Πρόξενο μας στο Μεξικό τις σκέψεις μου για τα μελλοντικά βήματα του BEAUTY FREE σε μια χώρα όπου είναι μέλος της G20, με 3% ανάπτυξη, 15% ετήσια αύξηση Άμεσων Ξένων Επενδύσεων, 130 εκ. αγορά, ΑΕΠ 1,14 τρις USD, ελάχιστη ανεργία και το πιο σημαντικό, στην αυλή των ΗΠΑ που παραδοσιακά στηρίζουν την μεξικάνικη οικονομία.

«Μπορεί να μην ακολούθησα και εγώ το διπλωματικό σώμα, αλλά χαίρομαι που το επάγγελμα που επέλεξα να κάνω μου δίνει τη δυνατότητα να ταξιδεύω σε όλο τον κόσμο.»

Μια χώρα όπου όλες οι μεγάλες πολυεθνικές και ευρωπαϊκές εταιρείες σε όλους τους κλάδους έχουν δώσει έμφαση, όχι μόνο με τη παρουσία τους στο Μεξικό, αλλά κυρίως στη μεταφορά των μονάδων παραγωγής και των εργοστασίων τους.

Ευχαριστώ επίσης και όλο το προσωπικό της Πρεσβείας για τις πληροφορίες που μου παρείχε σχετικά με τα διαδικαστικά της εξαγωγής καλλυντικών προϊόντων από την Ελλάδα προς το Μεξικό. Με συμβούλεψαν και με παρότρυναν να εξάγω ελληνικά προϊόντα στο Μεξικό, πάντοτε όμως με μέτρο και σύνεση, αφού πρώτα μελετήσω προσεκτικά το νομικό πλαίσιο. Μου μετέφεραν την έκπληξη και το θαυμασμό τους πως ως Έλληνα επέλεξα τη χώρα τους για εξαγωγές, γεγονός που δεν είναι συνηθισμένο για αυτούς μιας και καθημερινά ασχολούνται κυρίως με γραφειοκρατικά ζητήματα παρά με επενδυτικά. Σήμερα στο Μεξικό είναι ελάχιστοι οι Έλληνες επιχειρηματίες που στρέφονται στη συγκεκριμένη αγορά, παρόλο που είναι μία από τις 5 μεγαλύτερες και ισχυρότερες αγορές στον κόσμο.

Ποιες περιοχές αξίζει κανείς να δει στο Μεξικό και ποια αξιοθέατα του προτείνετε να επισκεφτεί;

Όταν η έκταση της Ελλάδας είναι μόλις 132.000 kmκαι του Μεξικού σχεδόν 1.975.000 kmφανταστείτε ότι είναι αδύνατον να δεις και να επισκεφτείς τα πάντα, όσα χρόνια και ζήσεις εκεί. Εγώ κατάφερα να επισκεφτώ μόνο τις πυραμίδες του Ήλιου και της Σελήνης στη περιοχή Τεοτιουακάν καθώς επίσης και το σπίτι όπου γεννήθηκε και έζησε η Frida Kahlo στο Coyoacan το οποίο έχει σήμερα μετατραπεί σε μουσείο.

Το γραφείο της Frida Kahlo

Ο χώρος δημιουργίας στο σπίτι της διάσημης ζωγράφου, Frida Kahlo

Δυστυχώς, αν και θα το ήθελα, δε μπόρεσα να επισκεφτώ λόγο χρόνου και επαγγελματικών συναντήσεων το Εθνικό Μουσείο Ανθρωπολογίας, το Μουσείο Καλών Τεχνών, το Palacio Postal και φυσικά το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο της Κανκούν με το μεγαλύτερο υποθαλάσσιο μουσείο αγαλμάτων στο κόσμο, μέρη τα οποία σίγουρα θα δω όταν ξαναπάω στο Μεξικό και τα οποία προτείνω ανεπιφύλακτα σε κάθε ταξιδιώτη. Θα ήταν αμέλεια να μην αναφέρω και τα παράλια της Τουλούμ, το Ουσμάλ (την αρχαία πόλη των Μάγια η οποία βρίσκεται στο Γιουκατάν), το Τρες Σαπότες στην Πολιτεία Βερακρούς, καθώς και το Τσιτσέν Ιτζά στη χερσόνησο Γιουκατάν, τον καταρράκτη Misol Ha στη χώρα των Τσιάπας, το Palenque βασίλειο του Πακάλ και το Taxco των αρχαίων μεταλλείων αργύρου.  Σίγουρα όμως για να δει κανείς όλα αυτά θα πρέπει να πάει αποκλειστικά για τουρισμό στο Μεξικό για πάνω από 2 εβδομάδες, να έχει καλή παρέα μαζί του και φυσικά να ξοδέψει αρκετά χρήματα.

Επισκέφτηκα όμως για τρεις ημέρες τα παράλια του κόλπου της Μεξικανικής Καλιφόρνιας και συγκεκριμένα το Los Cabos όπου με εντυπωσίασε η απλότητα, το κλίμα και η ηρεμία.

Συνάντησα ανθρώπους χωρίς προβλήματα, σπάνιο φαινόμενο πλέον, οι οποίοι δε νιώθουν την αβεβαιότητα των Ελλήνων και των Ευρωπαίων. Γεύτηκα τη μεξικάνικη κουζίνα που είναι υπέροχη, κάθισα σε μια κούνια δίπλα στον ειρηνικό ωκεανό πίνοντας πραγματική μεξικάνικη τεκίλα συνοδεία με τάκος και φέτα πορτοκάλι, ακούγοντας το βράδυ μόνο τον ήχο των κυμάτων τα οποία δεν σταματούσαν ποτέ να προσφέρουν τη μελωδία τους!

Όλο αυτό το σκηνικό μου έδωσε την ευκαιρία να σκεφτώ, ξεφεύγοντας από την ελληνική πραγματικότητα της κρίσης και παίρνοντας μια τεράστια ανάσα ανανέωσης για το χειμώνα στην Ελλάδα.

Ποια τα επόμενα ταξιδιωτικά βήματα σας; Σκέφτεστε να ζήσετε κάποια στιγμή μόνιμα στο εξωτερικό;

 Φέτος ταξίδεψα και στην Κίνα για 3 εβδομάδες και σίγουρα ήταν μια ακόμη τεραστία εμπειρία μια εμένα, παίρνοντας την απόφαση να την επισκέπτομαι αν μπορώ τουλάχιστον μια φορά κάθε χρόνο. Σίγουρα όμως δεν ήταν σαν το Μεξικό, μιας και στην Κίνα αξίζει να πηγαίνεις για δουλεία και μόνο για δουλειά. Το επόμενο ταξίδι μου θέλω να είναι στην Κύπρο, την οποία έχω να επισκεφτώ πολλά χρόνια και θα μπορούσα άνετα να ζήσω εκεί, καθώς πιστεύω πολύ στην επιχειρηματικότητα και στους ανθρώπους της. Φυσικά επιθυμώ να πάω και στη Ρωσία, αν μου δοθεί η ευκαιρία, και πρωτίστως στην Αμερική όπου θέλω να κλείσω έναν κύκλο επιχειρηματικών συναντήσεων που ξεκίνησα στο Μεξικό.

Την Ελλάδα, όμως, δεν θα την άφηνα ποτέ και για τίποτα, ακόμη και αν μου γινόταν η μεγαλύτερη επενδυτική πρόταση. Άλλωστε θέλω να προσφέρω πολλά στο τόπο και την πατρίδα μου, μερικά από τα οποία είναι και παιδικά μου όνειρα. “Σαν την Ελλάδα δεν υπάρχει πουθενά και αυτό μπορεί να το καταλάβει κάποιος μόνο αν ταξιδεύει συχνά σε όλο τον κόσμο. Πιστεύω ότι όσοι ζούμε στην Ελλάδα, ζούμε πραγματικά στον παράδεισο… όσο και αν κάποιοι, διαχρονικά, προσπαθούν να μας την κάνουν κόλαση!”

 

* Φωτογραφίες όπως τις κατέγραψε ο Δημήτρης Γκισάκης μέσα από το φακό του.

* Η συνέντευξη έγινε σε κεντρικό καφέ στον πεζόδρομο της Ρούσβελτ

You may also like

Το #1 νεανικό ηλεκτρονικό περιοδικό της Λάρισας!

Designed & Developed by Plan C

-
00:00
00:00
Update Required Flash plugin
-
00:00
00:00