Γεννημένος στη Λάρισα, αγάπησε από πολύ μικρός το βιβλίο. Ανήκει στη νέα γενιά που αναζητά το διαφορετικό και κάνει τα πρώτα του βήματα στην ποίηση.
Ο Γιάννης Ζαραμπούκας μας μίλησε για την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Το αναπόφευκτο της μοναξιάς», τα μελλοντικά του σχέδια και τη λογοτεχνία.
Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ο ίδιος τόλμησε και κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
«”Το αναπόφευκτο της μοναξιάς” είναι η πρώτη μου επίσημη εκδοτική απόπειρα. Πρόκειται για μία συλλογή 35 ποιημάτων τα οποία ξεκίνησα να γράφω το 2014 όταν μετακόμισα στην Αθήνα για τις σπουδές μου. Αποτέλεσαν την αφορμή για να εκφράσω κάποια συναισθήματα, σκέψεις και προβληματισμούς που με βάραιναν και τα είχα στο μυαλό μου για καιρό. Για μένα η ποίηση είναι ένα μέσο έκφρασης.»
Όπως μας αναφέρει η συλλογή ολοκληρώθηκε τον περασμένο Αύγουστο, ενώ μερικά ποιήματα γράφτηκαν δέκα μέρες πριν τυπωθεί το βιβλίο.
«Κεντρικό θέμα είναι η μοναξιά και γύρω από τη μοναξιά ασχολούμαι με θέματα όπως η αγάπη, ο έρωτας, τα όνειρα, ο θάνατος. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πνοή» και αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη β’ ανατύπωση. Η φωτογραφία εξωφύλλου δημιουργήθηκε βάσει των ποιημάτων και ανήκει στην νεαρή φωτογράφο Αλεξία Χάμουζα Γιοβανοπούλου.» εξηγεί.
Ο ίδιος θα χαρακτήριζε τη σχέση του με τη λογοτεχνία ως σχέση ζωής: «Από πολύ μικρός χάζευα τις εικόνες των βιβλίων. Η αλήθεια είναι πως διαβάζω περισσότερο πεζογραφία παρά ποίηση. Καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη της σχέσης αυτής έπαιξαν οι γονείς μου, διότι ήταν πολύ δεκτικοί στο βιβλίο.»
«Ένας συγγραφέας είναι πρώτα απ’ όλα αναγνώστης.»
«Ο κάθε αναγνώστης, διαβάζοντας ποίηση θα αναλύσει κάθε λέξη, στίχο και στροφή βάσει προσωπικών εμπειριών. Η ποίηση δεν είναι καθοδηγούμενη, όπως αντίθετα συμβαίνει με την πεζογραφία. Ποιήματα που εμένα μπορεί να μην με εκφράζουν μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή, βλέπω πως αγγίζουν κόσμο, ο οποίος μου λέει συχνά για τις αναμνήσεις που του έχουν ξυπνήσει. Αυτή είναι η μαγεία της ποίησης. Ο ίδιος ο αναγνώστης καθρεφτίζεται μέσα από το κείμενο.»
Μέσα από τη συζήτησή μας αγγίζουμε και το θέμα της τεχνολογίας. Στην ερώτηση για το πως αντιλαμβάνεται τη σημερινή εποχή, ο Γιάννης απαντάει με ειλικρίνεια:
«Γενικά ζούμε σε μία “γρήγορη” εποχή. Ο κόσμος αποζητά την άμεση ευχαρίστηση και διασκέδαση. Δυστυχώς το διαδίκτυο και οι έξυπνες συσκευές έχουν κάνει μία απειλητική είσοδο στη ζωή μας. Παρά τα οφέλη που μας προσφέρει, εμείς οι ίδιοι φαίνεται να μην μπορούμε να βάλουμε όρια στους εαυτούς μας και καταλήγουμε να αποξενωνόμαστε από τους γύρω μας και τις καθημερινές χαρές της ζωής.» τονίζει.
Η αγάπη και η ανταπόκριση του κόσμου για το βιβλίο του φαίνεται να τον ξάφνιασαν. «Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να πάει τόσο καλά η πρώτη μου συγγραφική απόπειρα, καθώς πρόκειται για ένα παραγκωνισμένο είδος. Νιώθω μεγάλη συγκίνηση όταν, άτομα τα οποία δεν γνωρίζω, μου στέλνουν μηνύματα, λέγοντάς μου πως έχουν διαβάσει το έργο μου και τους έχει αγγίξει. Θεωρώ επιτυχία πως διαφορετικά μου ποιήματα αρέσουν σε διαφορετικούς ανθρώπους.»
Τι να περιμένουμε όμως στο μέλλον από τον Γιάννη Ζαραμπούκα;
«Γενικότερα γράφω. Ιδέες υπάρχουν πολλές. Θέλω να συνεχίσω με κάτι που να με εκφράζει, είτε αυτό είναι ποίηση, είτε πεζογράφημα είτε ακόμη και κάποιο θεατρικό κείμενο. Δε με αφορά τόσο το τι θα γράψω από άποψη είδους αλλά αν αυτό που θα γράψω θα είμαι εγώ εκατό τοις εκατό εκείνη την περίοδο και θα με εκφράζει απόλυτα. Η ζωή είναι πέρα από τα βιβλία, όσο και να τα αγαπάμε. Δεν γράφουμε για να ζούμε. Ζούμε για να γράφουμε. Ο χρόνος θα δείξει.»
Κλείνοντας, ζητήσαμε από το Γιάννη να μας αναφέρει 5 αγαπημένα του μυθιστορήματα, τα οποία και θεωρεί πως τον έχουν στιγματίσει:
1. «Νυχτερινές Ικεσίες» του Κολομβιανού Santiago Gamboa
Ένα κοινωνικό-πολιτικό μυθιστόρημα με αστυνομικές προεκτάσεις που εκτός των άλλων μιλά και για τη δύναμη της αδελφικής αγάπης.
2. «Ανεμοδαρμένα Ύψη» της Έμιλι Μπροντέ
Αλήθεια τι να πρωτοπώ γι’ αυτό το αριστούργημα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα που κρύβει πολλά σημεία για να σταθεί ένας αναγνώστης, να προβληματιστεί, ώστε να ξεκλειδώσει τα νοήματα της συγγραφέως και να συνθέσει τις δικές του ερμηνείες.
3. «Η φάρμα των ζώων» του Τζώρτζ Όργουελ από τις Εκδόσεις Κάκτος.
Ένα αλληγορικό και έντονα πολιτικοποιημένο μυθιστόρημα, που καταδεικνύει με τρόπο ξεκάθαρο πως μπορεί το πολιτικό φρόνημα να αναδειχθεί σε ένα είδος προπαγάνδας.
4. «Η ιστορία της πορφυρής δούλης» της Καναδής συγγραφέως Μάργαρετ Άτγουντ
Βέβαια, σήμερα το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός σε μετάφραση του συγγραφέα και μεταφραστή Αύγουστου Κορτώ με τον τίτλο «Η ιστορία της θεραπαινίδας. Ένα διορατικό δυστοπικό μυθιστόρημα μέσα απ’ το οποίο η συγγραφέας μας μεταδίδει το μήνυμα ότι καθετί που θεωρούμε δεδομένο ή κεκτημένο της καθημερινότητας μας, μπορεί πολύ εύκολα να αλλάξει λόγω των επιπόλαιων επιλογών μας αναφορικά με την πολιτική εξουσία.
5. Όλη τη σειρά βιβλίων της Τζ. Κ. Ρόουλινγκ με ήρωα τον μάγο που πολλοί αγαπήσαμε, τον Χάρι Πότερ
Είναι τα βιβλία που καλλιέργησαν την αγάπη μου για την ανάγνωση και τη λογοτεχνία. Είναι βιβλία με διαχρονικό χαρακτήρα, αυτό άλλωστε αποδεικνύεται μέσα από την μακροχρόνια και πετυχημένη σε παγκόσμιο επίπεδο πορεία τους. Βιβλία που διαβάζω ξανά και ξανά, κι ανακαλύπτω πάντα κάποιο νέο σημείο για να σταθώ, να σκεφτώ και να προβληματιστώ. Νομίζω πως θα πρέπει να υπάρχουν σε κάθε παιδική και σχολική βιβλιοθήκη.
Εμείς του ευχόμαστε κάθε επιτυχία σε ότι κι αν κάνει!
