Ένα ήσυχο και ντροπαλό παιδί, που δεν λέει εύκολα τη γνώμη του και διστάζει να συνυπάρξει με τον υπόλοιπο κόσμο δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως αδύναμο αλλά ως ένα παιδί με εσωστρεφή χαρακτήρα, που χρειάζεται να το ενθαρρύνεις χωρίς ωστόσο να αλλοιώσεις το χαρακτήρα του ή να το καταπιέσεις.
Εμείς ρωτήσαμε τον Αργύρη Θεοδωρόπουλο, ψυχολόγο- ψυχοθεραπευτή, MSc, ο οποίος μας εξηγεί περισσότερα γι’ αυτό προτείνοντας μας όλα εκείνα που μπορούν να γίνουν από την πλευρά των γονιών αλλά το ρόλο πρέπει να παίζουν σε όλη αυτή τη διαδικασία.
Είναι γεγονός ότι κάποια παιδιά έχουν την τάση, λόγω ιδιοσυγκρασίας, να είναι πιο εσωστρεφή και να μην εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Μπορεί να αισθάνονται ότι δεν είναι αρκετά δυναμικά και ότι οι απόψεις τους θα περάσουν απαρατήρητες.
Κάποια ακόμη μπορεί να νομίζουν ότι οι άλλοι θα διαφωνήσουν με αυτά που θα πουν και ανησυχούν ότι θα τα κρίνουν αρνητικά. Οι γονείς πολλές φορές στην προσπάθειά τους να ενεργοποιήσουν το παιδί χρησιμοποιούν λανθασμένες μεθόδους και καταλήγουν να τα πιέσουν περισσότερο και να τα αποθαρρύνουν.
Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν σε αυτό;
Αρχικά είναι σημαντικό από μικρή ηλικία να το ωθούν να ανοίγεται και να εκφράζει την άποψή του με αποφασιστικότητα. Να τολμάει να μιλάει για αυτά που πιστεύει χωρίς να σκέφτεται την αντίδραση των άλλων. Να μάθει ότι μια αρνητική κριτική είναι πιθανό να γίνει αλλά τελικά δεν πρέπει να το αποθαρρύνει.
Οι γονείς επίσης δεν πρέπει να το διακόπτουν καθώς εκφράζεται και να περιμένουν να ολοκληρώσει την πρότασή του. Επιπλέον, ωφέλιμες είναι οι ομαδικές δραστηριότητες και τα αθλήματα μέσα από τα οποία θα έρχεται σε επαφή με άλλα παιδιά και θα επικοινωνεί τα πιστεύω του.
