Οι γιαγιάδες αποτελούν κομμάτι αναπόσπαστο στη ζωή όλων μας!
Είναι γυναίκες που μας μεγάλωσαν, μας φρόντισαν όσο ήμασταν μικρά παιδιά, μας αγκάλιασαν και μας έμαθαν τι θα πει αγάπη και σεβασμός!
Θυσίασαν για τα εγγόνια τους τα πάντα και δεν υπολόγισαν τίποτα μπροστά σε ένα χαμόγελο που θα αντίκριζαν. Δίνονταν εξ ολοκλήρου σε μια σχέση ανιδιοτελή και ήξεραν ότι η αγάπη που θα έπαιρναν ήταν ανεκτίμητη!
Οι γιαγιάδες μας έμαθαν να σεβόμαστε, να ακούμε και μας έδωσαν τις καλύτερες συμβουλές. Μας υποστήριξαν ακόμη και στα λάθη μας, γιατί η γιαγιά δε χαλάει χατίρια. Μας βοήθησαν στις δύσκολες στιγμές και μας έβγαλαν απο άβολες καταστάσεις, μόνο και μόνο για να μας πάρουν τη θλίψη από τα μάτια!
Ράγιζε η ψυχή της γιαγιάς, όταν κλαίγαμε και μας έσφιγγε τόσο δυνατά, για να μην μπορεί κανένας να μας πειράξει! ΄Ηξερε τις αδυναμίες μας, τους φόβους μας αλλά ποτέ δεν μας άφησε να νιώσουμε ανίσχυροι!
Άνθιζε η καρδιά της μόλις μας έβλεπε, είχε τη μεγαλύτερη αγκαλιά για μας και όταν της δίναμε ένα φιλί ή ένα χάδι, της δίναμε απέραντη ευτυχία! Πετούσε στα ουράνια με την προσφώνηση όλων των προσωνυμίων: “γιαγιά μου, γιαγιάκα, γιαγιούλα”.
Μας μαγείρευε με τόση χαρά, ανησυχούσε αν δεν τρώγαμε όλο το φαγητό, μας στήριζε οικονομικά και έπαιρνε και αυτήν μέρος σε όλες μας τις τρέλες, γιατί ήταν η σούπερ γιαγιά! Η δική μας γιαγιά!
Μας μεγάλωσε σαν να ήμασταν δικό της παιδί, πόνεσε όσο η μητέρα μας στη γέννα, γιατί; Γιατί ήμασταν το όνειρό της, απέκτησε πιο σημαντικό νόημα η ζωή της , να μας μεγαλώσει και να μας καμαρώσει όπως η ίδια δεν μπόρεσε!
Για όλα αυτά η γιαγιά μας ήταν, είναι και θα είναι το πλάσμα που μας αγάπησε με όλη της την καρδιά! Όσο και αν μεγαλώσατε, να προσέχετε τις γιαγιάδες σας , γιατί έδωσαν την ψυχή, το σώμα και την καρδιά τους για να πάρουμε εμείς πνοή και να γίνουμε αυτό που είμαστε… ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΑΙΔΙΑ!
