Τα χρυσόψαρα δε θεωρούνται από πιο ευνοημένα κατοικίδια που θα συναντήσει κανείς σε ένα σπίτι. Χτυπάμε δυνατά το τζάμι του «σπιτιού» τους για να τα κάνουμε να κινηθούν, ξεχνάμε να καθαρίσουμε τη γυάλα τους (και όταν αποφασίσουμε να το κάνουμε τα υποβάλουμε σε μια οδυνηρή μεταφορά προς το νεροχύτη της κουζίνας μας) και συνήθως όταν πεθάνουν τα αποχαιρετάμε στην λεκάνη της τουαλέτας. Γιατί όμως αντιδρούμε έτσι;

Μια από τις πιο χιλιοειπωμένες δικαιολογίες είναι ότι τα χρυσόψαρα δε θυμούνται την όποια ανθρώπινη κακομεταχείριση. Πολλοί έχουν ακούσει και διαδίδουν χωρίς να είναι σίγουροι ότι η μνήμη των χρυσόψαρων είναι τόσο μικρή που σχεδόν χαρακτηρίζετε ως ανύπαρκτη. Λένε ότι τρια δευτερόλεπτα είναι αρκετά ώστε να έχουν ξεχάσει πού βρίσκονται κατά τη διάρκεια μιας περιστροφής τους μέσα στη γυάλα.

Συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο στην πραγματικότητα;

Για να το αποδείξουμε, ας εξετάσουμε μια μελέτη που αποδεικνύει μερικά διαφορετικά πράγματα για το πόσο γενικώς τα ψάρια μπορούν να θυμούνται. Το πρώτο πείραμα έγινε στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας του Ισραήλ όπου επιστήμονες απέδειξαν ότι τα ψάρια μπορούν να θυμούνται πράγματα για μια περίοδο που διαρκεί έως και πέντε μήνες. Στο συγκεκριμένο πείραμα οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια ομάδα από ψάρια όπου μέσα στο ενυδρείο το οποίο τα διατηρούσαν είχαν τοποθετήσει ένα υποβρύχιο ηχείο. Λίγο πριν το γεύμα ένας ήχος έβγαινε μέσα από το ηχείο και με την λήξη του ήχου έδιναν στα ψάρια την τροφή τους. Ένα μήνα αργότερα, κάθε φορά που ο ήχος ηχούσε μέσα από το υποβρύχιο αυτό ηχείο τα ψάρια συγκεντρώνονταν αμέσως στο σημείο το οποίο οι επιστήμονες έριχναν την τροφή. Τα ψάρια είχαν εκπαιδευτεί.

Αλλά τι γίνεται συγκεκριμένα με τα χρυσόψαρα;

Ερευνητές του Πανεπιστήμιο του Πλίμουθ στην Αγγλία απέδειξαν ότι τα χρυσόψαρα εκπαιδεύτηκαν να κουνούν ένα μοχλό για να τρέφονται συγκεκριμένες ώρες της ημέρας και μάλιστα παρατηρήθηκε ότι τα ψάρια κολυμπούσαν γύρω από το μοχλό, καθώς θυμούνταν ότι πλησίαζε η ώρα του φαγητού. Επίσης ένα άλλο πείραμα που έκαναν επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο Κουίνς στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας απέδειξε ότι τα χρυσόψαρα είχαν την δυνατότητα να θυμούνται τον πόνο. Σ’ αυτό το πείραμα είχαν τοποθετήσει σε συγκεκριμένα σημεία μέσα στο ενυδρείο των ψαριών ηλεκτρικούς ακροδέκτες και κάθε φορά που τα ψάρια πλησίαζαν προς το σημείο αυτό «χτυπούσαν» τα ψάρια με πολύ μικρή ενέργεια ικανή να τα ενοχλήσει. Σύντομα οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα ψάρια απέφευγαν να πλησιάσουν ξανά στα σημεία αυτά για τουλάχιστον 24 ώρες.

Πηγή: mikropragmata.lifo.gr